υλικά
Τι παράξενο κι αυτό! Να γυρνάω στο σπίτι με την επιθυμία για κάποιο ωραίο εύκολο φαγάκι -το σχεδιάζω στο μυαλό μου στη διαδρομή γιατί με χαλαρώνει- και νάσου ανάμεσα στα τεντζερέδια, τα μαχαίρια και τα υλικά και η φωτογραφική μου μηχανή. Εχω έννοια να το γράψω και να το φωτογραφίσω και όχι τόσο να το φάω. Τρελλό ε; Αλλά κι εσύ το κάνεις, οπότε ξέρεις τι εννοώ. Λοιπόν, σήμερα λαχτάρησα μια ομελέτα. Φοιτητική. Είχα καιρό μπορεί και χρόνια να φάω αβγά. Δεν μου πολυαρέσουν, οπότε η απαγόρευση λόγω χοληστερίνης δεν μου κακοφάνηκε. Σήμερα όμως το ζήταγε το αβγό ο οργανισμός μου. Τι να βάλω μέσα; Σκεφτόμουν
στο τηγάνι
σόγια, τζίντζερ και τέτοια, τελικά επικράτησε μια πολύ μεσογειακή άποψη: Μια μικρή πατάτα κόπηκε σε κυβάκια, ένα κολοκυθάκι έγινε ροδέλες, όπως και μερικά φρέσκα μανιτάρια, έκοψα και μερικά ντοματάκια στη μέση. Τελειώνοντας και το κολοκυθάκι -ήμουν τόσο απορροφημένη για να μην κόψω κανένα δάχτυλο, πράγμα που συνηθίζω…- τι ανακάλυψα νομίζεις; Μου είχε περάσει η ένταση και ο πονοκέφαλος, αυτή η θολούρα που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι σε έχουν ματιάσει. Αυτό με έκανε να χαρώ ακόμη περισσότερο. Αν μια ομελέτα πετυχαίνει να με κάνει να χαλαρώνω σε χρόνο μηδέν τότε τι άλλο θέλω; Εριξα όλα μαζί τα ψιλοκομένα σε ένα τηγάνι, βαριόμουν να τα σοτάρω ένα ένα. Αν έχουν περίπου τον ίδιο όγκο τα κομματάκια δεν υπάρχει πρόβλημα. Οταν πήραν χρώμα έριξα και τα ντοματάκια. 
Χτύπησα 2 αυγουλάκια με λιγο νερό και αλατοπίπερο, πρόσθεσα ψιλοκομένο δυόσμο και μαϊντανό, πρόσθεσα και λίγο τριμένο τυράκι κατσικίσιο, τα έριξα στα λαχανικά και άφησα την ομελέτα μου σκεπασμένη να ψηθεί για μερικά λεπτά από τη μια μεριά. Τη γύρισα με το καπάκι του τηγανιού (είναι διαφανές και πολύ μ΄αρέσει γιατί βλέπω τι γίνεται από κάτω) για άλλα 1-2 λέπτα και τη σέρβιρα. Λαχταρούσα πολύ και μια κρύα (παγωμένη βρε παιδί μου όπως την πίνουμε εμείς οι Ελληνάρες) μπύρα αλλά δεν είναι ώρα για τέτοια. Εχω πολλή δουλειά απόψε.Θα βρέξει άραγε; Ο ουρανός είναι σκοτεινός, έχει υγρασία και ζέστη, στη μύτη μου έφταναν άσχημες μυρωδιές μέχρι να μπω στο σπίτι μου, είναι τόσο βρώμικη πια αυτή η πόλη!
Αλμυροπικροστυφογλυκοξινα και καυτερα 
Μα υπάρχει πιο χαλαρωτική ασχολία από την μαγειρική/ζαχαροπλαστική; Οκ, Υπάρχει και η φωτογραφία! χαχα! Τέλεια η μεσογειακή. Αν την κάνεις σε αντικολλητικό τηγάνι με 2 κουτ. γλ. λάδι, είναι και light!
κούκλα αυτή η ομελέτα, από το ξύλο κοπής μέχρι το πιάτο:) και εννοείται ότι η μαγειρική (μετά φωτογραφήσεως:) είναι και εθιστική και αγχολυτική. Λοιπόν, το πιστεύτε, κι εγώ αγόρασα αυγά σήμερα μετά από πολύ καιρό, γιατί αυτό το ποστ με ενέπνευσε, για ρίχτε μια ματια: http://cookalmostanything.blogspot.com/2008/09/paper-chef-32.html (όλο το μπλογκ είναι καλό btw)
Το δικό μου τιπ για την ομελέτα, αντι για γύρισμα, είναι να τη βάζω κάτω από το γκριλ, φουσκώνει σαν λουκουμάς:)
Ελα ντε συνονόματη, αν δεν χαλαρώναμε με τον ίδιο τρόπο θάμαστε τώρα εδώ μέσα να τα κάνουμε όλα αυτά! Στο αντικολητικό την κάνω και ξέρεις με το φσσστ δηλαδή ακόμα λιγώτερο και από 2 κουταλιές το λαδάκι. Αλλά δεν το λέω συνέχεια για να μη με βαρεθείτε και βάλετε τις φωνές. Μεθαύριο άντε το Σ/Κ θα σας κεράσω και τη μουσταλευρία μου, χιχιχιχι
Οσο για το τιπ σου heart, ωραία ιδέα θα το κάνω το λουκουμαδάκι και τώρα θα μπω στο μπλογκ που προτείνεις
Επαθα πλάκα με το μπλογκ και κυρίως με τις φωτογραφίες!!! Είναι επαγγελματίας φωτογράφος και από τους πολύ καλούς. Δύσκολα βρίσκεις τέτοιον φωτογράφο στο ελληνικό συνάφι (εννοώ που να κάθεται με τόσο μεράκι να φωτογραφίζει υλικά και πιάτα)
παρομοίως! την ρώτησα σε παλιότερο ποστ για τις φωτογραφίες (και πολλοί άλλοι ρωτάνε έτσι κι αλλιώς) και μου είπε η γυναίκα, φακούς κλπ, αλλά δεν κατέχω η πτωχή ερασιτέχνης:) και οι φωτό είναι απίστευτα όμορφες, αλλά και όλες τις οι συνταγές είναι πολύ έξυπνες και inspiring, μια αναδρομή στο συνταγολόγιο και θα δείτε
Εκεί μέσα είμαι και ψάχνω τόση ώρα. Ολη η παρέα τους είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Το paperchef.blogspot.com το είδες; Θέλω να μπω και σε άλλους τώρα. Κάνουν και διαγωνισμούς μεταξύ τους ορίζοντας βασικά υλικά, όπως αυτό με την κινόα, τα αυγά, το κρεμμυδάκι και τα φύλλα. Τέλειο. Εμείς για να τους φτάσουμε έχουμε πολύ δρόμο ακόμη αλλά δεν πειράζει. Καλά είμαστε κι έτσι με τις μαρμελάδες μας, τις ομελέτες μας και τους τραχανάδες μας. Τουλάχιστον τους περνάμε στα κείμενα. Συμφωνείς ότι τα δικά μας μπλογκ μπορεί να υστερούν σε φωτογραφίες και γαστρονομική έμπνευση αλλά τα κείμενα είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα;;; Διάβασε μια παρουσίαση εστιατορίου στο blog της / του Haalo (γυναίκα είναι;) και θα καταλάβεις τι εννοώ. Μια βαρεμάρα.
Μπήκα κι εγώ να χαζέψω στο μπλογκ. Με συναρπάζει πολύ η ιδέα της μαγειρικής/ζαχαροπλαστικής με πολύ καλές φωτό. Θα κάτσω να το χαζέψω.
Κικίτσα, 2 κουταλάκια του γλυκού εννοούσα. Όχι κουταλιές και καλά κάνεις και το λες συχνά. Η light μαγειρική δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
Το λουλουμαδε αλα Χαρτ θα δοκιμαστεί!
βρε Κική μου αυτη η ομελετα χαρμα οφθαλμων ειναι!
εγώ κορίτσια μετά από αυτά που είδα στους Αυστραλούς και λοιπούς γκουρμεδομπλόγκερ έπαθα. Να δω τι θα φιάξω τώρα. Είστε να στήσουμε κι εμείς διαγωνισμό; Να ορίσουμε βρε παιδί μου 4 βασικά υλικά (κουφά εν ανάγκη όπως κάνουν κιαυτοί) και να ξεχυθούμε. Μετά θα τα ανεβάσουμε στα μπλογκ μας και θα αρχίζουμε να ψηφίζουμε. Οποιος/οποια/οποιοι είναι καλοί στα τεχνικά, γιατί εγώ είμαι άσχετη, θα βρουν τρόπο να κάνουμε την ψηφοφορία, η cook π.χ. μου φαίνεται πολύ καπάτσα με τις αναρτήσεις κλπ Τι λέτε; Για στείλτε την ιδέα around και βλέπουμε!