Γλώσσες αχνιστές στο τηγάνι και σούπα λαχανικών

Ενα μήλο Τριπόλεως, ένα κυδώνι, μερικά κυβάκια κολοκύθας (τα υπόλοιπα μπήκαν κατ’ευθείαν στην κατάψυξη), τέσσερα κάστανα, ένα πράσο, ένα κλαδάκι σέλινο, μια χούφτα αρακάς κι ένα μπουκετάκι μπρόκολο, όλα μαζί στην κατσαρόλα και σε χαμηλή φωτιά να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν.

Για άρωμα λίγη πιπεριά καπνιστή (μπούκοβο), μια σταλιά φρέσκο δενδρολίβανο, 2 γαρύφαλλα και ένα ξυλάκι κανέλα. Τα σκληρά, τα έβαλα  μαζί με τα κουκούτσια του κυδωνιού στη σίτα-παραμάνα του τσαγιού.

Νερό να τα σκεπάσει και βράσιμο σε χαμηλή φωτιά σκεπασμένα μέχρι να μαλακώσουν, τα λαχανικά. Α, ναι και αλατοπίπερο.

Τα κάστανα, σκέφτηκα να τα χαράξω και να τα ρίξω με τη φλούδα αλλά ήταν ολόφρεσκα – τα είχα πάρει κι αυτά το πρωί από τη (βιολογική) αγορά των παραγωγών  στην Κυψέλη- και η φλούδα τους έφυγε πολύ εύκολα.

Οταν βράσανε, έγινε μια σούπα πεντανόστιμη, σκέφτομαι όμως ότι θάταν πιο ισορροπημένη η γεύση της με λιγότερο κυδώνι (ή έστω πιο ψιλοκομμένο) και οπωσδήποτε περισσότερα κάστανα  που δίνουν πλούτο, σα να τρως κρέας. Και το ζουμί της καταπληκτικό, μμμ!!! (Α, ναι στη φάση αυτή «ψάρεψα» τα κάστανα και τους έβγαλα την εσωτερική φλούδα.)

Ομως σήμερα με το ψάρι, τα ήθελα λιωμένα τα λαχανικά, τα χτύπησα λοιπόν με το μπλέντερ – ράβδο μέσα στην κατσαρόλα.

Εντωμεταξύ οι γλώσσες (Καλλιμάνη, είναι οι πιο νόστιμες κατεψυγμένες που έχω δοκιμάσει) ήταν από το πρωί στο ψυγείο σε μαρινάδα. Αφού ξεπάγωσαν τις έβαλα να μαριναριστούν σε χυμό από μισό γκρέιπφρουτ, δύο μανταρίνια, μισό λεμόνι και λίγο χυμό ροδιού.

Και μετά στο τηγάνι (Τεφάλ) να αχνιστούν για μερικά λεπτά, -γυρίζουμε τα φιλέτα μια δυο φορές να πάρουν μια βράση και από τις δυο πλευρές- με ελάχιστο λάδι, δύο τρεις  κουταλιές μαρινάδας, δύο φυλλαράκια φασκόμηλο και μια ιδέα φλισκούνι (μέντα Ηπειρώτικη). Αν δεν έχετε στον κήπο σας, προτείνω μια βόλτα μέχρι τον οίκο τσαγιών Madras (www.madras.gr) στον Πειραιά που έχει τα καλύτερα.

Αυτό ήταν. Και μετά στα πιάτα με μερικές σταγόνες αγουρέλαιο.  Γεύση; Απολαυστική. Είχα πολύ καιρό να μπω στην κουζίνα, όμως το ευχαριστήθηκα σήμερα το μαγείρεμα. Όπως πάντα δηλαδή και από την πρώτη στιγμή που έβαλα κάτω την κολοκύθα και την έκανα κομμάτια. 🙂

Η κολοκυθόσουπα της Ρομπέρτας

Στη λαϊκή εμφανίστηκαν οι πορτοκαλί κολοκύθες, είπα λοιπόν να φιάξω μια

υλικά

σουπίτσα με τη συνταγή της φίλης μου της Ρομπέρτας (*). Η Ρομπέρτα βάζει μόνο μπέϊκον και  κολοκύθα, εγώ την έχω εμπλουτίσει με τζίντζερ –είπαμε καποια εποχή με είχε πιάσει μανία και το έβαζα παντού-  λίγο φρέσκο κόλιανδρο και μπόλικο μαϊντανό. Καθαρίζω το μπέικον από τα λιπάκια του, το ψιλοκόβω και το βάζω σε μια φαρδειά κατσαρόλα να τσιγαριστεί ελαφρά. Κόβω την κολοκύθα σε μικρά κομμάτια (το πιο δύσκολο είναι το ξεφλούδισμα γιατί η φλούδα της είναι σκληρή και αντιστέκεται στο μαχαίρι) και τη ρίχνω στην κατσαρόλα μαζί με ένα ποτήρι νερό, λίγο αλάτι και φρεσκοτριμένο πιπέρι. Αν έχω ρίχνω επίσης ένα κυδώνι και 1-2 μήλα, κομένα κι αυτά σε κομμάτια. Την αφήνω να βράσει καλά καλά και προς το τέλος ρίχνω το κόλιανδρο ψιλοκομένο. Μετά βάζω τη σούπα στο μούλτι  για να γίνει κρεμώδης και λεία. Από δω και πέρα κάνεις ότι θέλεις. Τη

κολοκυθόσουπα

 

σερβίρεις απλά με μπόλικο ψιλοκομένο μαϊντανό ή και λίγη κρέμα γάλακτος (η κρέμα σόγιας είναι μια καλή λύση αν θέλεις να αποφύγεις τα λιπαρά), την αφήνεις να κρυώσει και τη βάζεις στην κατάψυξη, την κάνεις ριζότο. Αυτός ο πολτός είναι μια θαυμάσια βάση για ριζότο, αν και  προσωπικά το αποφεύγω γιατί θέλει μπόλικο βούτυρο και παρμεζάνα για να νοστιμίσει. Δοκίμασέ το όμως αξίζει. Οσες φορές το έκανα σε τραπέζι όλοι ξετρελλάθηκαν (όταν έχω κόσμο βέβαια αποφεύγω τις εξτραβαγκάντσες με τα κόλιανδρα και τα τζίντζερ, ψιλοκόβω μαϊντανό και μέντα ή διόσμο και τα βάζω δίπλα στη σουπιέρα σε μπολάκια να πάρει όποιος θέλει όσο θέλει)

 

 

 

 

(*) Νοσταλγώ τις επισκέψεις της Ρομπέρτας!  Τα καλοκαίρια  που πέρναγε από την Αθήνα βάζαμε σταφύλι (σταφίδα οπωσδήποτε και μόνο τις ρόγες) σε ένα μεγάλο μπολ, πιάναμε από μια άκρη στον καναπέ και αρχίζαμε να αναλύουμε τα αισθηματικά μας. Μετά βαριόμαστε, συνεχίζαμε να μιλάμε για ταξίδια και στο τέλος καταλήγαμε στην κουζίνα για μαγείρεμα. Η Ρομπέρτα είναι παθιασμένη μαγείρισσα. Μια φορά ήρθε για 24 ώρες και έμεινε μια βδομάδα μέχρι να γίνω καλά από μια περιαρθρίτιδα που με ταλαιπωρούσε. Με κουβάλησε στο σούπερ μάρκετ με το έτσι θέλω, φόρτωσε ένα καρότσι πράγματα και κάθε μέρα μαγείρευε 4 διαφορετικά φαγητά άλλο για το μεσημέρι,  άλλο για το βράδυ και  άλλα για τον εαυτό της γιατί πρόσεχε το «μεταμπολίσμο» της εκείνο τον καιρό, ενώ εγώ έπρεπε λέει να τρώω δυναμωτικά!!!. Πριν φύγει γέμισε και την κατάψυξη με φαγάκια σε μερίδες… Αχ Ρομπερτάκι μου νάσαι πάντα καλά.