Χθες έκανα μια βόλτα στον αγαπημένο μου Πειραιά. Κατέβηκα για δουλειά και με τη ευκαιρία πέρασα από τους φίλους μου τη Μίμα και το Στέφανο. Οταν βρίσκομαι στο Madras, το μαγαζί τους στην οδό Νοταρά 21 (τηλ: 210-4118067, πρόσφατα φιάξανε και site: www.madras.gr) , η χαρά μου είναι μεγάλη και γιατί τα λεπτά αρώματα του τσαγιού μου φιάχνουν τη διάθεση και μου καθαρίζουν το πνεύμα αλλά και γιατί απολαμβάνω την παρέα αυτών των εκλεπτυσμένων ανθρώπων. Τους γνώρισα πριν από μερικά χρόνια σε κάποια από τις αναζητήσεις μου στα στενά δρομάκια του Πειραιά και εντυπωσιάστηκα από την ευγένεια, τη φινέτσα και τον επαγγελματισμό τους. Πως θα μπορούσε όμως νάναι αλλιώς; Τσάι πουλάνε οι άνθρωποι και είναι βαθειά ποτισμένοι με την κουλτούρα του. Πολλές φορές, συνήθως μεσημερι του Σαββάτου, τους επισκέπτομαι για να προμηθευτώ τσάι, κυρίως όμως για να μιλήσουμε, να ανταλλάξουμε ιδέες και πληροφορίες. Μ’αρέσει, μάλιστα, πάρα πολύ να διηγούμαι την (επαγγελματική) ιστορία του Στέφανου γιατί τη βρίσκω μοναδική.
Στέφανος Παπατζιάλας
Κάποια μέρα ο –νεαρός- Στέφανος Παπατζιάλας αναρωτήθηκε «τι δουλειά να κάνω;» και αποφάσε να ασχοληθεί με το τσάι που αγαπούσε πάρα πολύ. Ταξίδεψε, λοιπόν, στην Άπω Ανατολή και σε όλες τις χώρες που παράγουν τσάι, κάθησε δίπλα σε έμπειρους δοκιμαστές και έγινε ένας από τους καλύτερους δοκιμαστές του κόσμου. Είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα που φιάχνει τα δικά του χαρμάνια, εισάγει και εξάγει τσάγια με τη δική του φίρμα. Καθημερινά παραλαμβάνει (ταχυδρομικά) σακούλια με τσάι από διάφορες φυτείες, δοκιμάζει και απορρίπτει ή κρατάει τις ποικιλίες που προτιμάει και κάνει τις παραγγελίες του, ετοιμάζει τα δικά του μείγματα που ταιριάζουν κάπως περισσότερο στις δικές μας γευστικές συνήθειες και αναμνήσεις (Ελα που η μνήμη παίζει και εδώ τεράστιο ρόλο!) Μια μέρα που συζητάγαμε έφιαξε προς τιμήν μου και το δικό μου προσωπικό χαρμάνι –αν περάσεις από κει ζήτησέ του να σου δώσει το χαρμάνι της Κικής, είναι υπέροχο- από Earl Grey, μαύρο τσάι Γιουνάν και μαύρο Κεϋλάνης , όλα εκλεκτής φυσικά ποιότητας και σε αναλογίες που αυτός ξέρει.
Tips & Buds
Για το κέφι του, περισσότερο, άνοιξε και ένα κατάστημα λιανικής που όμοιό του μόνο στο Αμστερνταμ, στο Παρίσι ή στο Λονδίνο μπορείς να βρεις (μιλάμε για την Ευρώπη τώρα όχι για την Ασία και σε χώρες όπου ο κόσμος πίνει τσάι βασικά). Στο Madras, λοιπόν, μπορείς να βρεις κάπου 600 (ναι καλά διάβασες εξακόσια) διαφορετικά είδη τσαγιού χύμα από την Κίνα, την Ιαπωνία, την Κευλάνη, την Κένυα και όλες τις άλλες τεϊοπαραγωγούς χώρες του κόσμου.
Τι θέλεις και δεν το βρίσκεις εδώ πέρα! Μαύρα, πράσινα, λευκά, καπνιστά, ουλόνγκ, υπέροχα σπάνια τσάγια σκέτα ή με φίνα αρώματα λουλουδιών και φρούτων. (Μάλιστα, εκτός από τα χύμα και τα φακελάκια Madras, που τα παίρνω σε ώρα ανάγκης από το σούπερ μάρκετ, μόλις έφιαξαν τα Tips & Buds, μια καινούργια συσκευασία 100γρ με τις πιο δημοφιλείς γεύσεις τους)
τσαγιέρα Γισίν
Ο Στέφανος και η Μίμα είναι πάντα πρόθυμοι (τώρα και τα παιδιά τους έχουν αρχίσει σιγά σιγά να μπαίνουν στην
κούπα ρυζιού
επιχείρηση) να σου εξηγήσουν και να σε μυήσουν στην τελετουργία του τσαγιού. Και το κυριώτερο, να σε καθοδηγήσουν για να βρεις το τσάι που ταιριάζει στη γεύση σου. Εκτός από τα τσάγια, στο κατάστημά τους θα βρεις όλα τα σκεύη του τσαγιού, τις καταπληκτικές κινέζικες τσαγιέρες Γισίν που γίνονται με τον ίδιο τρόπο και από το ίδιο υλικό εδώ και αιώνες, πορσελάνινα σερβίτσια, τσαγιέρες κούπες και κουπάκια με ωραία χρώματα και σχέδια παλιά, μαντεμένιες γιαπωνέζικες τσαγιέρες και διαφανείς γυάλινες για να βλέπεις τα φυλλαράκια του τσαγιού να ανοίγουν σιγά σιγά και να αιωρούνται μέσα στο ζεστό νερό, σουρωτήρια από μπαμπού και μεταλλικά, όλα στις καλύτερες τιμές της αγοράς γιατί στα σχέδιά τους είναι να μας μάθουν να πίνουμε τσάι όπως πρέπει.
Γιαπωνέζικες τσαγέρες από μαντέμι
Μετά χάζεψα λίγο στην αγορά του Πειραιά που δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φαίνεται πολύ πιο μαζεμένη και εύκολη από την Αθηναϊκή και το βασικό έχει καλύτερες τιμές. Κατέληξα στον Μαδραγόρα, το μπαχαράδικο του Γιάννη Βασιλόπουλου, στην οδό Γούναρη 14 (τηλ: 210-4172961). Αγόρασα κόλιανδρο ξερό, λαδωμένο μπούκοβο χαλέπικο και λίγο σαλέπι για να το στείλω στην cook (http://cookthebook.blogspot.com/ ).
Και τι δεν έχει αυτό το μαγαζί, ότι λαχταρήσεις θα το βρεις: βότανα, αιθέρια έλαια, μπαχαρικά και δίπλα ακριβώς στο 14Α, είναι το αδελφάκι του Μανδραγόρα (μάλλον το παιδάκι του πρέπει να πω αφού το μπαχαράδικο του πατέρα Βασιλόπουλου είναι ένα από τα παλιά καλά μαγαζιά της αγοράς του Πειραιά) το καλύτερο delikatessen της περιοχής με όλα τα καλά: τυριά, αλλαντικά, όσπρια, χωριάτικα λουκάνικα, ψαρικά, ρακές, λάδια, άλευρα, παξιμάδια, προϊόντα βιολογικής γεωργίας, παραδοσιακά γλυκά, ξηροούς καρπούς, αποξηραμένα λαχανικά, γαλακτοκομικά αλλά και μαγειρεμένα σπιτικά φαγάκια και ορεκτικά. Λεπτομέρειες, όμως, για το μπακάλικο θα σας πω άλλη φορά.
Για να πας σ’αυτά τα μαγαζιά, βγαίνεις από τον ηλεκτρικό στο τέρμα (Πειραιάς) και πας αριστερά, όχι προς τη θάλασσα. Πιάνεις την Τσαμαδού και προχωράς, θα συναντήσεις πρώτα τη Γούναρη (είναι μεγάλος δρόμος) εδώ βρίσκεται ο Μανδραγόρας στο νούμερο 14. Αν συνεχίσεις να ανεβαίνεις την Τσαμαδού (ή όποια άλλη παράλληλό της προς τα αριστερά) θα φτάσεις στη Νοταρά. Το Μαντράς είναι το νούμερο 21, δίπλα στο ξενοδοχείο Αργώ. Τώρα είσαι στην καρδιά της Τρούμπας, σου λέει κάτι αυτό; Καμμιά σχέση με το παρελθόν αλλά πώς να το κάνουμε είναι ιστορική (κακόφημη) περιοχή.
Να ξαναγράψω και την ηλεκτρονική διεύθυνση:
www.madras.gr, είναι και όχι magras, που για κάποιο περίεργο -ψηφιακό- λόγο βγαίνει όταν κάνεις κλικ και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί.
Κόλιανδρο, κίμινο, γλυκάνισο, αστεροειδή γλυκάνισο, μοσχοσίταρο, πιπέρια ροζ, μαύρο και πράσινο, μπαχάρι, δάφνη (ελάχιστη), μπούκοβο και ποιος ξέρει τι άλλο έχει το σακούλι με τα χοντραλεσμένα μπαχαρικά που μου έφερε η φιλενάδα μου η Ελένη μαζί με το μινιόν γουδάκι! Με αυτό το μείγμα, λοιπόν, πασπάλισα το πρωί δυο φέτες φρέσκο σολομό και τις άφησα στο ψυγείο μέχρι το βράδυ. Μόλις γύρισα από το γραφείο έβαλα λίγο λάδι στο τηγάνι , ελαιόλαδο, γιατί το σησαμέλαιο που χρησιμοποιώ συνήθως είχε τελειώσει. Μόλις ζεστάθηκε καλά έριξα τις φέτες του σολομού και τον άφησα να ψηθεί και από τις δύο πλευρές ώστε να ροδίσει και να γίνει τραγανός. Εντωμεταξύ έστιψα ένα ωραίο 
μεγάλο ρόδι (ο απλός τρόπος είναι να καθαρίσεις το ρόδι και να ρίξεις τα σπυριά του στο μούλτι. Ρίχνεις τον πολτό στο φίλτρο του καφέ και παίρνεις τον καθαρό χυμό). Εβγαλα το σολομό σε ένα πιάτο, έριξα στο τηγάνι το χυμό του ροδιού, αλάτισα και τον άφησα να βράσει λίγο. Διέλυσα ένα κουταλάκι του γλυκού κορν φλάουρ σε ένα φλυτζανάκι του καφέ νερό και το έριξα στο τηγάνι. Μόλις άρχισε να πήζει η σάλτσα την τράβηξα από τη φωτιά και σέρβιρα αμέσως το εύκολο φαγάκι με μια μεγάλη ανάμεικτη σαλάτα πράσινη, την οποία μ’αρέσει να αρταίνω με τη σάλτσα του ψαριού. Το λεπτό άρωμα και η γλυκόξινη γεύση του ροδιού ισορρόπησαν τη δύναμη των μπαχαρικών και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εξαιρετικό. Συνήθως σβήνω το ψάρι μεανάμεικτο χυμό λεμονιού, πορτοκαλιού και μανταρινιού, όμως με το ρόδι μου άρεσε πολύ περισσότερο!
Αλμυροπικροστυφογλυκοξινα και καυτερα 
Πρόσφατα σχόλια