Ομελέτα με πράσα και καρότα

Αντε να γράψω άλλη μια συνταγή από τις εύκολες, τις γρήγορες και τις αγαπημένες, που την έκανα πάλι σήμερα και πολύ τη χάρηκα.

2 πράσσα ψιλοκομένα

1 καρότο τριμμένο

Τα βάζεις στο τηγάνι με λίγο νεράκι να γιαχνιστούν (αν θέλεις γιαχνίζεις μόνο το πράσο και το καρότο το βάζεις μετά) Προσθέτεις λίγο λάδι και ανακατεύεις μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.

Χτυπάς 2 αυγά – κατά προτίμηση βιολογικά γιατί είναι πιο νόστιμα- με λίγο νεράκι, αλατοπίπερο και μια πρέζα τριμένο μοσχοκάρυδο, ψιλοκομένο δυόσμο και στο τέλος ρίχνεις μέσα και μερικά κομματάκια blue cheese, η αλμύρα του σπάει τη γλύκα του πράσου και ταιριάζουν θαυμάσια. Ρίχνεις τα αυγά στο τηγάνι, καπακώνεις να ψηθεί από κάτω, την αναποδογυρίζεις να ψηθεί λίγο ακόμη και αυτό ήταν όλο/. ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ.

ομελέτα με πράσο, καρότο και μπλε τυρί

Ομελέτα με Πατάτα και Κολοκυθάκι

  

υλικά

Τι παράξενο κι αυτό! Να γυρνάω στο σπίτι με την επιθυμία για κάποιο ωραίο εύκολο φαγάκι  -το σχεδιάζω στο μυαλό μου στη διαδρομή γιατί με χαλαρώνει- και νάσου ανάμεσα στα τεντζερέδια, τα μαχαίρια και τα υλικά και η φωτογραφική μου μηχανή.  Εχω έννοια να το γράψω  και να το φωτογραφίσω και όχι τόσο να το φάω. Τρελλό ε; Αλλά κι εσύ το κάνεις, οπότε ξέρεις τι εννοώ. Λοιπόν, σήμερα λαχτάρησα μια ομελέτα. Φοιτητική. Είχα καιρό μπορεί και χρόνια να φάω αβγά. Δεν μου πολυαρέσουν, οπότε η απαγόρευση λόγω χοληστερίνης δεν μου κακοφάνηκε. Σήμερα όμως το ζήταγε το αβγό ο οργανισμός μου. Τι να βάλω μέσα; Σκεφτόμουν

στο τηγάνι

σόγια, τζίντζερ και τέτοια, τελικά επικράτησε μια πολύ μεσογειακή άποψη: Μια μικρή πατάτα κόπηκε σε κυβάκια, ένα κολοκυθάκι έγινε ροδέλες, όπως και μερικά φρέσκα μανιτάρια, έκοψα και μερικά ντοματάκια στη μέση. Τελειώνοντας και το κολοκυθάκι -ήμουν τόσο απορροφημένη για να μην κόψω κανένα δάχτυλο, πράγμα που συνηθίζω…- τι ανακάλυψα νομίζεις; Μου είχε περάσει η ένταση και ο πονοκέφαλος, αυτή η θολούρα που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι σε έχουν ματιάσει.  Αυτό με έκανε να χαρώ ακόμη περισσότερο. Αν μια ομελέτα πετυχαίνει να με κάνει να χαλαρώνω σε χρόνο μηδέν τότε τι άλλο θέλω; Εριξα όλα μαζί τα ψιλοκομένα σε ένα τηγάνι, βαριόμουν να τα σοτάρω ένα ένα. Αν έχουν περίπου τον ίδιο όγκο τα κομματάκια δεν υπάρχει πρόβλημα. Οταν πήραν χρώμα έριξα και τα ντοματάκια. Χτύπησα 2 αυγουλάκια με λιγο νερό και αλατοπίπερο, πρόσθεσα ψιλοκομένο δυόσμο και μαϊντανό, πρόσθεσα και λίγο τριμένο τυράκι κατσικίσιο, τα έριξα  στα λαχανικά και άφησα την ομελέτα μου σκεπασμένη να ψηθεί για μερικά λεπτά από τη μια μεριά. Τη γύρισα με το καπάκι του τηγανιού (είναι διαφανές και πολύ μ΄αρέσει γιατί βλέπω τι γίνεται από κάτω) για άλλα 1-2 λέπτα και τη σέρβιρα. Λαχταρούσα πολύ και μια κρύα (παγωμένη βρε παιδί μου όπως την πίνουμε εμείς οι Ελληνάρες) μπύρα αλλά δεν είναι ώρα για τέτοια. Εχω πολλή δουλειά απόψε.Θα βρέξει άραγε; Ο ουρανός είναι σκοτεινός, έχει υγρασία και ζέστη, στη μύτη μου έφταναν άσχημες μυρωδιές μέχρι να μπω στο σπίτι μου, είναι τόσο βρώμικη πια αυτή η πόλη!

Μόλις μπήκε από την μπαλκονόπορτα ένα αεράκι βροχής. Θα την πιω τελικά αυτή τη μπύρα, τη ζητάει ο ογανισμός μου. Γεια μας. Εξω βρέχει. Επιτέλους.