Ενα Σαββατοκύριακο στο Πεκίνο

ΤΕΡΑΣΤΙΑ,

όλα είναι τεράστια, αυτό θα έλεγα αν μου ζητούσε κάποιος να χαρακτηρίσω με μια μόνο λέξη την Κίνα. Ο καιρός έχει περάσει, πάει πάνω από ενάμισης χρόνος από τότε που γυρίσαμε (στα μέσα Νοεμβρίου του 2009 είχαμε ταξιδέψει στην Κίνα) οι εικόνες και οι αναμνήσεις, όμως, άργησαν πολύ να τακτοποιηθούν μέσα μου και είναι ακόμα ολοζώντανες.

Σα νάναι χθες που φθάναμε στο Πεκίνο με την πτήση της Lufthansa μέσω Φρανκφούρτης. Εφτά ΄Ελληνες επισκεφτήκαμε τον περασμένο Νοέβριο την Κίνα, καλεσμένοι της Πανκινεζικής Ομοσπονδίας Δημοσιογραφικών Ενώσεων και είχα τη μεγάλη τύχη να συμμετέχω κι εγώ στην αποστολή, ως εκπρόσωπος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού & Ηλεκτρονικού Τύπου.

Ανοίγω τα μάτια μου λίγο πριν φθάσουμε. Ανάγλυφο από κάτω το τοπίο στην ομίχλη, σαν σχεδιασμένα με πενάκι βουνά, χαράδρες και ποτάμια, νεύρα και φλέβες πάνω σε μια μουντή καφετιά γη. Σε λίγο το αεροπλάνο μας προσγειώνεται στο αεροδρόμιο του Πεκίνου.

Τεράστιο και μεγαλοπρεπές, δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετική η πύλη εισόδου σε αυτή την αχανή χώρα. Είναι Σάββατο πρωί, φεύγουμε κατευθείαν για το ξενοδοχείο μας στο κέντρο της πόλης. Ολο το Σαββατοκύριακο θα το περάσουμε με βόλτες και ξεναγήσεις στα βασικά αξιοθέατα του Πεκίνου, (Τιέν Αν Μεν, Απαγορευμένη Πόλη, Σινικό Τείχος, Ολυμπιακά κτίρια) και φυσικά αγορές στη Yashow market, την πιο φτηνή ίσως αγορά της πόλης.

ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ

πλατεία Τιεν Αν Μεν

Στην πλατεία δεν μπαίνεις έτσι απλά. Περνάς από κανονικό έλεγχο αεροδρομίου τόσο όταν φτάνεις όσο και όταν φεύγεις. (Από ανάλογο έλεγχο περάσαμε επίσης στην πλατεία που υπάρχει μπροστά από τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, για να μπούμε στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Σιάν και στο σταθμό του μαγνητικού τραίνου, στη Σαγκάη)

Στη μια πλευρά της (τεράστιας) πλατείας, για τις γιορτές των 60 χρόνων, στήθηκαν 56 (κόκκινες και χρυσές) κολόνες με τα σύμβολα -λουλούδια των 56 διαφορετικών εθνικών -αναγνωρισμένων- ομάδων που κατοικούν στην Κίνα (μεγαλύτερη είναι αυτή των Χαν).

Τιεν Αν Μεν, γιγαντοοθόνες

Για τους εορτασμούς στην πλατεία στήθηκαν επίσης τεράστια video walls όπου προβάλλονται εντυπωσιακές εικόνες της σύγχρονης Κίνας. Από τους ξεναγούς μας μάθαμε ότι γίνονται συζητήσεις για το αν θα μείνουν για πάντα εκεί ή θα απομακρυνθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ

«Τα νερά που χοερεύουν», έξω από την Απαγορευμένη Πόλη

Δεν είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε το μαυσωλείο του Μάο (πράγμα που θάθελα πάρα πολύ να κάνω αν ποτέ μπορέσω να ξαναπάω στο Πεκίνο) μπήκαμε όμως στην Απαγορευμένη Πόλη που βρίσκεται στην άκρη της πλατείας.

Επισκέπτες στην Απαγορευμένη Πόλη

Από την πλατεία μπαίνεις σε μια υπόγεια σήραγγα που σε βγάζει ακριβώς έξω από το μνημείο. Πρώτη στάση για φωτογραφίες,τα νερά που χορεύουν. Πλήθος τουριστών από όλες τις επαρχίες της Κίνας συρρέει στην απαγορευμένη πόλη.

ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ

Σινικό Τείχος

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και στο Σινικό Τείχος ( Σάββατο απόγευμα με ομίχλη επισκεφτήκαμε κι εμείς το κομμάτι του που βρίσκεται κοντά στο Πεκίνο)

Στο τείχος έβγαλα φυσικά και τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες.

Μία, μπροστά σε μια λαμπερή μεταλλική ταμπέλα (που μου φάνηκε πολύ καλλιτεχνική) και άλλη μία με φόντο τα βουνά.

Λεπτομέρεια: Τα νιόπαντρα ζευγάρια κάνουν τάμα στο τείχος ένα λουκέτο. Το κρεμάνε με ένα κόκκινο (το χρώμα της χαράς) φιογκάκι από μια χοντρή αλυσίδα που είναι στερεωμένη στον πλαϊνό τοίχο και έτσι κλειδώνουν τις καρδιές τους και τη σχέση τους. Πιάνει; Δεν ξέρω, μάλλον όχι όμως αφού τα νέα ζευγάρια χωρίζουν πλέον όλο και πιο συχνά και στην Κίνα.

YASHOW MARKET

Αν και πήγα προετοιμασμένη (με μερικά κλικ στο Ιντερνετ βρίσκεις όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για ψώνια στις αγορές της Κίνας) η συγκεκριμμένη αγορά μου είχε ξεφύγει, όπως έμαθα όμως επιτόπου είναι η πιο φτηνή στο Πεκίνο.

Η αγορά λειτουργεί και τις Κυριακές από το πρωί ως το βράδυ και το παζάρι είναι απαραίτητο. Ο βασικός κανόνας λέει ότι μόνο αν αγοράσεις κάτι στο 1/6 της αρχικής τιμής έχεις διαπραγματευτεί σωστά. Όπως όλοι οι κανόνες όμως έχει κι αυτός την εξαίρεσή του.

Αν φύγεις και ο πωλητής δεν τρέξει πίσω σου, γυρίζεις εσύ (εφόσον φυσικά επιθυμείς διακαώς να αποκτήσεις το εμπόρευμά του) και αγοράζεις στην τελική τιμή που σου προσφέρει και που μπορεί να είναι το πολύ πολύ η μισή από την αρχική.

Το Σαββατόβραδο, στο εμποροραφείο της Alice για παράδειγμα αγόρασα ένα (μεταξωτό) πουκάμισο και ένα πάνζεστο (με κάτι σαν υαλοβάμβακα μέσα από τη φόδρα, που είναι μεταξωτή επίσης) πανάλαφρο ημίπλατο από το ίδιο ύφασμα (μέσα έξω) που ράφτηκαν στα μέτρα μου, αφού έγιναν δύο πρόβες (η δεύτερη στο ξενοδοχείο Κυριακή μεσημέρι) και παραδόθηκαν Κυριακή βράδυ στη ρεσεψιόν.

Η αρχική τιμή (ύφασμα και ραφή) και για τα δύο ήταν 250 ευρώ αλλά την κατέβασα (μετά από πολύ φιλότιμες προσπάθειες, ομολογώ, και δύο τρία πήγαινε έλα) σε 135 ευρώ (δεν κατέβαινε ούτε γιουάν παρακάτω). Το καταπληκτικό είναι ότι στο μαγαζί αυτό παίρνουν τόσο ακριβή μέτρα και είναι τόσο εξαιρετικοί επαγγελματίες που απλά με ένα e-mail μπορούν τώρα να μου στείλουν το ίδιο ρούχο σε άλλο χρώμα!!!

Αυτά σε γενικές γραμμές κάναμε το Σαββατοκύριακο. Το επίσημο πρόγραμμα του (δεκαήμερου) ταξιδιού μας άρχιζε τη Δευτέρα και περιελάμβανε (πρωί -απόγευμα) επισκέψεις σε εκδοτικά συγκροτήματα και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς στο Πεκίνο, τη Σιάν και τη Σαγκάη.

Η δραματική επιδείνωση του καιρού, όμως, (αποκλειστήκαμε από χιόνια και ομίχλη στο Σιάν) έγινε αιτία να άλλαξει εντελώς το πρόγραμμά μας. Όλα αυτά, βέβαια, όπως και το φαγητό, τα εκπληκτικά κτίρια, οι απέραντοι δρόμοι, κλπ αποτελούν θέματα από μόνα τους, σχετικά με τα οποία -αν σας ενδιαφέρουν φυσικά- μπορεί να διαβάσετε αργότερα.