Το σαλέπι είναι μια σκόνη που προέρχεται από τους βολβούς του «σερνικοβότανου» (είδος άγριας ορχιδέας). Μπαίνει σε γλυκά (π.χ. στο παγωτό καϊμάκι) ή γίνεται ρόφημα, ένα γλυκό παχύρευστο υγρό που όταν το πίνεις καυτό ανακουφίζει το αναπνευστικό και μαλακώνει τα λαιμά. Με λίγα λόγια είναι το καλύτερο φάρμακο για το βήχα και τα κρυώματα του χειμώνα και δυναμωτικό αν το συνδυάσεις με κανελλογαρύφαλα, γάλα, μέλι και τζίντζερ.
O μύθος λέει ότι το φυτό έχει πάρει το όνομά του από τον Όρχι, το γιο μιας νύμφης και ενός σάτυρου, ο οποίος καταδικάστηκε να γίνει λουλούδι γιατί στη διάρκεια των Bακχικών Mυστηρίων αποπειράθηκε να βιάσει μια ιέρεια. O Θεόφραστος ήταν ο πρώτος που κατέγραψε το φυτό και του έδωσε το όνομα «ορχιδέα» λόγω του σχήματος των βολβών του και του μύθου που το συνοδεύει.
Πρόσφατα βρήκα σε σούπερ μάρκετ, φακελάκια με σαλέπι, το δοκίμασα αλλά μου έπεσε κάπως αδύναμο αρωματικά και γλυκό (αν και ομολογώ ότι το σαλέπι είναι το μόνο ρόφημα που το θέλω πραγματικά γλυκό, όλα τα άλλα τα πίνω χωρίς ζάχαρη) προτιμώ λοιπόν να το φιάχνω μόνη μου με σκόνη που αγοράζω από το «Elixir» το μπαχαρτζίδικο της Ευριπίδου. Πώς το κάνω; Απλό : Σε ένα μπρίκι βράζω μια κούπα νερό με καστανή ζάχαρη (βάζεις όση θέλεις) ένα μικρό κομμάτι ξύλο κανέλας και 1-2 γαρυφαλάκια μέχρι να βγάλουν το άρωμά τους. Ρίχνω μετά ½ κουταλάκι του γλυκού σαλέπι και το ανακατέβω καλά καλά, το ξαναβάζω για λίγο στη φωτιά (μ’αρέσει να είναι παχύρρευστο) και το πίνω πολύ ζεστό σχεδόν καυτό. Ανάλογα με τα κέφια μου μπορεί να ρίξω και λίγο φρέσκο τριμένο τζίντζερ να βράσει μαζί. (Η Χρυσάνθη, μια Σριλανκέζα μπακάλισσα εδώ στη γειτονιά, βράζει τζίντζερ και το πίνει μαζί με τσάι όταν έχει γρίππη. Είναι λέει φάρμακο. Το δοκίμασα και μ’αρέσει πολύ, οπότε λογικά πέρα από το άρωμα και τη γεύση ενισχύει και την ιαματική δύναμη στο σαλέπι)
Αλμυροπικροστυφογλυκοξινα και καυτερα 
Πρόσφατα σχόλια