Πάσχα, μια ολόκληρη βδομάδα θα μείνω και φέτος στο χωριό και είμαι τόσο χαρούμενη.
΄Ηρθαμε χθες, ήταν βροχερά αλλά σήμερα είναι μεγαλοπρεπής ο ουρανός. Στο ξενοδοχείο μας (κοινοτικό εξ ου και το μας) «Αντιγόνη», στην πλατεία έχει πλέον δωρεάν πρόσβαση στο Ιντερνετ, νάσου κι εγώ λοιπόν με τη φωτογραφική μηχανή και το λαπτοπ να πίνω τον πρώτο πρωϊνό καφέ.
Αυτη την είκονα είδα από το παράθυρο μόλις ξύπνησα κι αυτές:
Η Χελιδόνα και η Καλιακούδα (που δεν φαίνεται στη φωτογραφία γιατί είναι πάνω από το σπίτι μου) είναι ακόμη χιονισμένες στις κορφές τους
Ανθισαν και τα δακράκια. Βγαίνουν σε 2.000μ υψίμετρο. Εχω κι εγώ στο παρτέρι μου, δυο ριζούλες. Τις έφερε ο θείος μου ο Σπύρος μετά από μια βόλτα στο βουνό.
Ξεπετάχτηκαν και οι τουλίπες της Ανθούλας
Μετά πήρα τους δρόμους για να βγάλω κι άλλες φωτογραφίες. Το Ιντερνετ όμως εδώ σέρνεται, θα τις δείτε λοιπόν μόλις γυρίσω.
Λευκές, μώβ, πορτοκαλί, ρόδινες, κίτρινες, κατακόκκινες. Οι τουλίπες είναι οι βασίλισσες της εποχής. Τις φυτέψανε ακόμη και στη ρίζα του ΄μεγάλου πλάτανου στην πλατεία.
Στο χωριό μας τις τουλίπες τις λένε κυρολούλουδα και το γκι, αγριοπούρνι.
Αυτό εδώ που φωτογράφισα καθόλου άγριο δεν είναι αλλά κι αυτό (τιμητικά) αγριοπούρνι το ονομάζουν.
Στην είσοδο του Λαογραφικού Μουσείου -βρίσκεται σε ένα ωραίο παλιό σπίτι που παλιότερα φιλοξενούσε την Οικοκυρική Σχολή του χωριού- μια ολάνθιστη ρόδινη τσιντόνια σπάει την αυστηρότητα του γκρίζου της ντόπιας πέτρας.
Φέτος το Πάσχα, ανθισμένη είναι και η καμέλια της Μαρίας της Γιαννάκου στην αυλή της «Ανεράδας»
Στον Αη Θανάση οι τουλίπες και τα άλλα λουλούδια έχουν ανοίξει για τα καλά, γιατί εκεί τα βλέπει ο ήλιος συνέχεια.
Στον Αη Θανάση εκτός από τουλίπες τα παιδιά έχουν φυτέψει -σε γλάστρες και παρτέρια από μεγάλους κορμούς- πετούνιες, μαργαρίτες, κρινάκια και ζουμπούλια, ένα χάρμα είναι να τα βλέπεις πολύχρωμα και ανθισμένα.
Ολα είναι πράσινα και ανθισμένα αυτή την εποχή ακόμα και τα μονοπάτια και τα σκαλοπάτια που δεν πολυπατιούνται, όπως αυτό που ξεκινάνε πίσω από το Ρολόι και ανεβαίνουν προς τα μεγαλόπρεπα σπίτια των οικογενειών Καναρά και Ντούμα.
Ανθισμένοι είναι ακόμη και οι πέτρινοι τοίχοι, σαν τους κάθετους τοίχους του Patrick Blanc. Σποράκια από λουλούδια και πρασινάδες φωλιάζουν μέσα σε «τσεπάκια» από βρύα και τρυπούλες ανάμεσα στις παλιές πέτρες. Δεν χρειάζονται χώμα, τους αρκεί η υγρασία και το φως της μέρας για να αναπτυχθούν.
Φέτος το χειμώνα είχαμε πολλά χιόνια και πολλά νερά. Γέμισαν τα ρέματα και τα ποτάμια. Μακάρι να μπορούσα να σας μεταφέρω και τον ήχο του νερού που τρέχει με δύναμη στο Κεφαλόβρυσο -το ρέμα κάτω από το σπίτι μου- είναι μαγικός.
Πρόσφατα σχόλια