Πήρα, δαμάσκηνα, ξανθοκόκκινα, γινωμένα, ωραία και μεγάλα, από την ορεινή Αχαϊα (ήταν 13 κομμάτια/800 γρ και έχει σημασία ο αριθμός θα δεις παρακάτω γιατί) τα έπλυνα καλά, τα χάραξα σε δυο πλευρές και τα έριξα στην κατσαρόλα με 450ml σταφυλόζουμο, που βγήκε αφού πέρασα τα σταφύλια από το μύλο του πουρέ και κατόπιν σούρωσα τον πολτό σε τούλι μπομπονιέρας. (Σημείωση: Ηταν μάλλον πολύ δεν χρειαζόταν περισσότερο από 250-300 ml ζουμί για την ποσότητα αυτή.)
υποψία χημείας, που δεν είχε προηγουμένως. Δεύτερο από φόβο μήπως γίνει ξινούτσικη έριξα και 2 κ.σ. καφετιά ζάχαρη, που όμως δεν την γλύκανε περισσότερο (δηλαδή ήθελε κιάλλη για να γλυκάνει ή καθόλου). Τέλος, την έλιωσα στο multi, ενέργεια άχρηστη επίσης γιατί όταν έχεις στο στόμα σου κομματάκια από το φρουτάκι τα απολαμβάνεις πολύ περισσότερο!
Τα κουκούτσια τα έσπασα και έβγαλα από μέσα τα αμυγδαλάκια (δεν έχουν όλα), τα ψιλόκοψα και τα έριξα στο τέλος στη μαρμελαδίτσα. Της πάνε πάρα πολύ, έχουν μια ανάλαφρη γεύση πικραμύγδαλου λένε, μάλιστα, ότι είναι και πολύ υγιεινά. Η ποσότητα μόλις που έφτασε για να γεμίσω δύο βαζάκια όλα κιόλα, όπου προηγουμένως είχα ρίξει από ένα γαρύφαλο και ένα κομματάκι ξύλο κανέλας. Σήμερα που την ξαναδοκίμασα, πάντως, καλά κρυωμένη, έχω να σου πω ότι είναι απλά υπέροχη, ξινούτσικη και πάρα πολύ αρωματική! Ομως ακόμη καλύτερη έγινε στη συνέχεια η μαρμελάδα ροδάκινο ..
Tip:
Στο ψάξιμο που έκανα, πήρε το μάτι μου μια συνταγή μαρμελάδας με δαμάσκηνα όπου αντί για ζάχαρη είχε κατεψυγμένο χυμό μήλου. Σκέφτομαι, λοιπόν, να τη δοκιμάσω κι αυτή γιατί (στα καταστήματα με τα βιολογικά) υπάρχουν πολύ ωραία μηλόζουμα και άλλα ζουμιά όπως π.χ. από κράνι, βατόμουρα κλπ.
Ειδικά για το πήξιμο, θυμάμαι, την Ηρώ -μαμά μιας φίλης μου από τη Σμύρνη και εξαιρετική μαγείρισσα- που μας έλεγε να κρατάμε τα κουκούτσια από τα κυδώνια και τα μήλα και τα βάζουμε στο γλυκό (σε τουλπάνι) γιατί το πήζει. Θα το δοκιμάσω κι αυτό και θα σου πω..
α…πολύ ωραία είοστε εδώ Κι κή μου!!..με γεια και καλοριζικο το νεο σπιτάκι…πολύ..αρωματική κι η πρωτη αναρτηση 🙂
1000 ευχαριστώ, cook, νάσαι καλά
σήμερα τις κάναμε πρωτο θεμα στο μπλογκ 🙂
καλημερα!
πόσο καιρό έψαχνα ένα τέτοιο ποστ! ας είναι καλά η cook που μας έκανε πάσα:) Κι εγώ τις Dalfour αγοράζω και δε φτιάχνω δική μου γιατί δε θέλω τη ζάχαρη. Ναι μεν η ζάχαρη συντελεί στη συντήρηση και διατήρηση του προϊόντος για μεγάλο διάστημα, αν όμως είναι να φτιάξουμε 1-2 βαζάκια προς άμεση κατανάλωση τότε δε βλέπω το πρόβλημα. Θα το τολμήσω λοιπόν! Έχω την εντύπωση ότι εκτός από τα κουκούτσια του μήλου που έχουν πολύ πηκτίνη, και τα σταφυλοκούκουτσα έχουν , οπότε ίσως είναι καλή ιδέα να βράσουν (μέσα στο τουλπάνι) μαζί με τα φρούτα.
Καλωσόρισες στο «σπιτάκι» μου, που λέει και η cook! Καλή ιδέα αυτή με τα κουκούτσια των σταφυλιών. Το ερχόμενο Σάββατο θα πάω στη λαϊκή να αγοράσω δαμάσκηνα (μαύρα που είναι ακόμα πιο γλυκά), θα μαζέψω και σταφύλια από την ταράτσα της μαμάς μου και θα κάνω 2η δόση, με τα σταφυλοκούκουτσα και τις φλούδες στο τουλουπάνι όπως λες. Ειδικά για τα βάζα, εγώ ποτέ δεν τα έχω βράσει κλπ όπως λένε. Αν είναι απόλυτα στεγνά και μετά τα βάλεις στο ψυγείο κρατάει η μαρμελάδα ή το γλυκό ένα χρόνο και βάλε. Παραπάνω δεν ξέρω τι γίνεται, συνήθως μέσα σε ένα χρόνο τα έχουμε καταναλώσει.
ΚΑΛΟΡΊΖΙΚΗ και καλα μαγειρεματα..!
Αυτη η μαρμελαδα σου μου φαινεται καλη και μαλλον θα την δοκιμασω.
Σ’ευχαριστώ πουαντερί και καλώς ήρθες στο σπιτάκι μου. Κάντη και δεν θα χάσεις! Και γράψε μου πώς έγινε, αν μάλιστα κάνεις και κάτι διαφορετικό πές το μας.