Η κολοκυθόσουπα της Ρομπέρτας

Στη λαϊκή εμφανίστηκαν οι πορτοκαλί κολοκύθες, είπα λοιπόν να φιάξω μια

υλικά

σουπίτσα με τη συνταγή της φίλης μου της Ρομπέρτας (*). Η Ρομπέρτα βάζει μόνο μπέϊκον και  κολοκύθα, εγώ την έχω εμπλουτίσει με τζίντζερ –είπαμε καποια εποχή με είχε πιάσει μανία και το έβαζα παντού-  λίγο φρέσκο κόλιανδρο και μπόλικο μαϊντανό. Καθαρίζω το μπέικον από τα λιπάκια του, το ψιλοκόβω και το βάζω σε μια φαρδειά κατσαρόλα να τσιγαριστεί ελαφρά. Κόβω την κολοκύθα σε μικρά κομμάτια (το πιο δύσκολο είναι το ξεφλούδισμα γιατί η φλούδα της είναι σκληρή και αντιστέκεται στο μαχαίρι) και τη ρίχνω στην κατσαρόλα μαζί με ένα ποτήρι νερό, λίγο αλάτι και φρεσκοτριμένο πιπέρι. Αν έχω ρίχνω επίσης ένα κυδώνι και 1-2 μήλα, κομένα κι αυτά σε κομμάτια. Την αφήνω να βράσει καλά καλά και προς το τέλος ρίχνω το κόλιανδρο ψιλοκομένο. Μετά βάζω τη σούπα στο μούλτι  για να γίνει κρεμώδης και λεία. Από δω και πέρα κάνεις ότι θέλεις. Τη

κολοκυθόσουπα

 

σερβίρεις απλά με μπόλικο ψιλοκομένο μαϊντανό ή και λίγη κρέμα γάλακτος (η κρέμα σόγιας είναι μια καλή λύση αν θέλεις να αποφύγεις τα λιπαρά), την αφήνεις να κρυώσει και τη βάζεις στην κατάψυξη, την κάνεις ριζότο. Αυτός ο πολτός είναι μια θαυμάσια βάση για ριζότο, αν και  προσωπικά το αποφεύγω γιατί θέλει μπόλικο βούτυρο και παρμεζάνα για να νοστιμίσει. Δοκίμασέ το όμως αξίζει. Οσες φορές το έκανα σε τραπέζι όλοι ξετρελλάθηκαν (όταν έχω κόσμο βέβαια αποφεύγω τις εξτραβαγκάντσες με τα κόλιανδρα και τα τζίντζερ, ψιλοκόβω μαϊντανό και μέντα ή διόσμο και τα βάζω δίπλα στη σουπιέρα σε μπολάκια να πάρει όποιος θέλει όσο θέλει)

 

 

 

 

(*) Νοσταλγώ τις επισκέψεις της Ρομπέρτας!  Τα καλοκαίρια  που πέρναγε από την Αθήνα βάζαμε σταφύλι (σταφίδα οπωσδήποτε και μόνο τις ρόγες) σε ένα μεγάλο μπολ, πιάναμε από μια άκρη στον καναπέ και αρχίζαμε να αναλύουμε τα αισθηματικά μας. Μετά βαριόμαστε, συνεχίζαμε να μιλάμε για ταξίδια και στο τέλος καταλήγαμε στην κουζίνα για μαγείρεμα. Η Ρομπέρτα είναι παθιασμένη μαγείρισσα. Μια φορά ήρθε για 24 ώρες και έμεινε μια βδομάδα μέχρι να γίνω καλά από μια περιαρθρίτιδα που με ταλαιπωρούσε. Με κουβάλησε στο σούπερ μάρκετ με το έτσι θέλω, φόρτωσε ένα καρότσι πράγματα και κάθε μέρα μαγείρευε 4 διαφορετικά φαγητά άλλο για το μεσημέρι,  άλλο για το βράδυ και  άλλα για τον εαυτό της γιατί πρόσεχε το «μεταμπολίσμο» της εκείνο τον καιρό, ενώ εγώ έπρεπε λέει να τρώω δυναμωτικά!!!. Πριν φύγει γέμισε και την κατάψυξη με φαγάκια σε μερίδες… Αχ Ρομπερτάκι μου νάσαι πάντα καλά.